Imperijalističke agresije na zemlje koje se opiru ekonomskoj zavisnosti ne jenjavaju.

Krah Sovjetskog Saveza omogućio je agresivni NATO intervencionizam koji, sem u nedostatku otpora socijalističke velesile, olakšavajuću okolnost pronalazi u dezintegraciji, dezorganizaciji ili liberalizaciji socijalističkih pokreta Trećeg sveta.

Prva značajnija imperijalistička intervencija usledila je odmah nakon toga u Somaliji (1993), potom u Bosni (1994), Srbiji (1999), Avganistanu (2001), Iraku (2003), Libiji (2011), Centralnoafričkoj Republici (2012), Maliju (2013), Donbasu (2014), Siriji (2014) i Jemenu (2015).

Dodajmo tome i Palestinu koja je pod okupacijom od 1948. godine.

Od početka 2016. godine, britanske, francuske i američke trupe ponovo su aktivne u Libiji, a Britanci su poslali trupe i u Somaliju i Južni Sudan. NATO mornarica je angažovana u Egejskom moru i na obalama severne Afrike, na sprečavanju dotoka izbeglica u Evropu, a tu je i kontinuirana vojna pretnja Severnoj Koreji, Venecueli i Zimbabveu.

Nekoliko miliona ljudi je, u protekle dve decenije, stradalo od ruku zapadnih imperijalista, što vojnim što ekonomskim merama (samo u Iraku je od 10 godina sankcija umrlo preko 500.000 ljudi), a po svemu sudeći, još ne postoji objektivna anti-imperijalistička snaga koja će ih zaustaviti u daljim pohodima.

Ako ste planirali na odmor u bilo koju od bratskih zemalja, pazite se ratnih aviona i dronova. Nadamo se da niste planirali teško zarađenu crkavicu da potrošite u nekoj od zemalja obojenih u plavo, i tako doprinesete bogatstvu onih pod čijom ste okupacijom, i koji vas eksploatišu.