Čitava zapadna kultura, od antičke Grčke pa naovamo, nastojala je da definiše stvarnost oslanjajuči se u presudnoj meri na analitičku stranu duha, dok se na Istoku imalo više poverenja u izvorišta intuitivne percepcije “onostrane svesti”. U ovom drugom pravcu zen kao da je otišao najdalje, razrađujući načine kojima bi podrio poverenje u šablone logičkog pristupa...
