Ovogodišnji sastanak Organizacije afričkog jedinstva se usresredio na nekoliko važnih pitanja među kojima je emancipacija žena, ekonomska integracija i socijalizam.

Svih 54 članica OAJ su se založili da se poveća uloga žena u svim vidovima društvenog života, a posebno u pitanjima vlasti i ekonomije time što će zastupljenost žena biti makar 50%. Ovim se naporima teži prevazilaženju zaostavština kolonijalizma i robovlasništva u kojima je uloga žena bila dodatno podvrgnuta sistemu eksploatacije i tlačenja.

U oblasti ekonomije OAJ izrazio nameru da stvori jedinstveno tržište od Kejpa do Kaira, što bi ga učinilo najvećom zonom slobodne trgovine na kontinentu i ujedno prekinuo barijere koje su prethodno kočile slobodan protok robe i investicija. Konačni cilj ovog ekonomskog razvitka je uspostavljanje Afrike kao jedne od moćnih regija na svetu. U tu svrhu 26 zemalja članica OAJ-a je potpisala dogovor o osnivanju Afričke trgovinske zone koji bi povezao ceo kontinent u program ekonomskog rasta i razvoja.

Da bi se razbio lanac imperijalizma i neokolonijalizma, članice OAJ-a žele uspostaviti sopstveni sistem političkih i ekonomskih odnosa nezavisan od svetskog kapitalizma koji je izgrađen na ropstvu i kolonijalizmu. Podređen položaj Afrike odražava neuspeh bivših kolonijalnih država da izvrše uspešnu ekonomsku integraciju kao i da izgrade kontinent na socijalističkoj osnovi koja bi činila temelje razvoja u skladu sa interesima većine.

Senka Sudana

Očigledno je ekonomska i politička konsolidacija Afrike velika prepreka za imperijalizam koji je ovaj samit pokušao da neutrališe stavljajući ga u senku sukoba u Sudanu. Naime, imperijalisti predvođeni SAD-om su zahtevali hapšenje i izručenje jednog od učesnika samita, sudanskog predsednika Omara Hasana Al-Bašira, zbog optužnice Međunarodnog suda u Hagu zbog navodnih zločina u Darfuru 2003. godine.

Sudanska vlada je odbacila optužbe za zločine, a to potvrđuju i brojna istraživanja koja nisu mogla da utvrde vršenja genocida. Uprkos insistiranju Zapadnih sila, južnoafrička vlada na čijem je čelu Afrički nacionalni kongres je odbila da uhapsi Al-Bašira jer je takav potez protiv protokola Organizacije, te mu je nakon završetka samita dozvolila povratak u svoju domovinu.

Sudan je bio pod neprestanim pritiskom kako političkim tako i pravnim usled težnji da obezbedi suverenitet tokom ustanka u regiji Darfur. Uprkos pokušajima SAD i Izraela da destabilizuju region podupirujući ustanike u Darfuru, predsednik Al-Bašir je uspeo da održi kontrolu na državom.