Ove godine 21. Festival autorskog filma (FAF) odžava se od 26. novembra do 6. decembra. Posebnu pažnju posvećujemo pratećem programu u okviru festivala pod nazivom “Bande à part” koji ove godine “predstavlja kartografiju dominacija i pobuna.”

“Krećući se između prošlosti i sadašnjosti, od starog „imperijalizma kao najvišeg stadijuma kapitalizma“ do novog „neo-kolonijalizma kao poslednjeg stadijuma imperijalizma“, Bande à part daje na uvid istorijski kontinuitet opresije, ali i ponovno buđenje otpora.” – piše selektor Bande à part reditelj Vladimir Perišić.

Jedan od gostiju ovogodišnjeg FAF a u okviru Bande à part biće i Ana Steiner, profesor sociologije i scenarista filma Nemačka mladost. Steiner se bavi političkim pokretima koji su orijentisani na egzistencijalnu dimenziju borbe. Autor je knjige o Crvenoj Frakciji  RAF: urbana gerila u Nemačkoj Federalnoj Republici (L’Echapée, oktobar 2006) kao i tri knjige posevećene anarhističkim pokretima. Oni izvan: individualni anarhisti i ilegalci u vreme Belle Epoque (ed. L’Echapée, mart 2008), Ukus pobune, manifestacije i ulično nasilje u Parizu i njenim predgradjima u doba Belle Epoque (ed. L’Echapée, novembar 2012) Rirette, nepokorena (ed. Milles sources, Tulle, maj 2013).

Ana Steiner će predstaviti film Nemačka mladost Žan-Gabriel Peroa koji je otvorio sekciju Panorama, na ovogodišnjem Berlinale-u.

U filmu Nemačka mladost (2015) Žan-Gabriel Pero prati razvojni put osnivača grupe Frakcija Crvene Armije (Ulrike Mainhof, Andreas Bader, Holger Meins, Gudrun Enslin, Horst Maler…), čuvene « Baderove Bande », i analizira progresivno uranjanje u političko nasilje koje ce obeležiti “olovne godine” na nemački nacin.

Sastavljen isključivo od dokumentarnog materijala iz tog vremena, bez ikakvog komentara (metoda koju je Pero već koristio u svojim prethodnim filmovima) Nemačka mladost gledaocu nudi putovanje kroz jedan period nemačke istorije i uspeva da oslika portret sukoba izmedju društva koje je opterećeno svojom nacističkom prošlošću i omladine koja nema nikakvu životnu perspektivu.  Mešajući tri vrste arhivskog materijala (televizijske reportaže, militantni filmovi koje su režirali članovi Frakcije Crvene Armije, odlomci iz igranih filmova iz tog vremena poput Fasbinderovog Nemačka u jesen) Ž-G Pero daje kompleksnu analizu razvoja te terorističke formacije. Inspirišući se dokumentarnim filmovima Alena Renea i Kris Marker iz ’60 i ’70-ih godina, Pero nastavlja svoje kinematografsko istraživanje posvećeno pokušaju da se kroz analizu značenja koje dajemo slikama, razume polimorfni status nasilja u zapadnim društvima.

Projekcija filma biće održana 30. novembra u 17:30h u Domu Omladine, nakon čega sledi razgovor sa Ane Steiner na temu Frakcije Crvene Armije.  

Trejler fima možete pogledati ovde, a satnicu celokupnog Festivala autorskog filma (FAF) na ovom linku.

Ukratko o RAF 

RAF (Rote Armee Fraktion, Frakcija Crvene armije) je urbano-gerilska grupa, koja vuče korene iz studentskog pokreta krajem šezdesetih godina, nastala u Zapadnoj Nemačkoj kao izraz reakcije mlade generacije na sve prisutniju naci-fašizaciju Zapadne Nemačke, kao i zaoštravanje imperijalističkih ratova na medjunarodnoj sceni.

Mete napada RAF (popularno Bader-Majnhof grupa) bile su institucije imperijalističkog kapitalizma Zapadne Nemačke (u koje su se otvoreno uvukli mnogi bivši nacisti) – banke, policijske stanice, svojina kapitalista, dok su na međunarodnom nivou razvijali veze sa narodno-oslobodilačkim pokretima protiv neokolonijalizma, u prvom redu sa palestinskim oslobodilačkim pokretom.

RAF je verovatno najprecizniji izraz svoje epohe i oblika klasne borbe u godinama posle Drugog svetskog rata – kada usled likvidacije kolonijalizma a time i ogromnih rezervi sirovina i kapitala – kapitalizam biva agresivniji i poziva u pomoć svoje stare saveznike – naciste – kako kod kuće, gde pojačava represiju (u Zapadnoj Nemačkoj je Komunistička partija zabranjena već krajem pedesetih), tako i van, gde pokreće krvave imperijalističke ratove. Takođe, RAF je izraz revolucionarne impotencije zapadnjačke radničke klase, koja – uljuljkana u savezu sa imperijalističkom buržoazijom, zarad malo komfora i zajedničke podele plena od imperijalističkih ratova čime je buržoazija kupovala klasni mir – nije ostavila drugu mogućnost mladoj revolucionarnoj generaciji osim individualnog terorizma.

U tom smislu, slobodno možemo reći – istorija RAF je istorija posleratnog Zapada.