Pre dvadeset godina, 27. septembra 1996. godine, poslednjih dana borbe protiv mudžahedina, nakon što su ga deset godina ranije napustili i izdali Gorbačovljevi revizionisti povlačenjem sovjetskih trupa 1986. godine, predsednik Demokratske Republike Avganistana Mohamad Nadžibulah je uhvaćen zajedno sa bratom Šahpurom Ahmadzaijem u privremenom logoru UN u glavnom gradu Kabulu.

Mudžahedini su ga javno prebili, mučili, kastrirali, a potom obesili na uličnu banderu. Time je završena socijalistička sekularna era proleterske izgradnje i prosperiteta u Avganistanu pod okriljem demokratske republike, te popločan put ka novoj eri uništenja i izrabljivanja, avganistanskom građanskom ratu, reakcionarnoj talibanskoj vlasti, američkoj invaziji, okupaciji, bombardovanju i konačno vlasti podjednako reakcionarne Islamske Republike Avganistana.

Uprkos mučeničkoj smrti i svrgavanju nekada moćne demokratske republike, dr Nadžibulah i njegov brat Šahpur su se borili do poslednje kapi krvi protiv oružanog juriša kontrarevolucionarnih mudžahedina sa podrškom SAD, Velike Britanije, NATO i vehabijskih zalivskih monarhija. Ostali su verni međunarodnoj proleterskoj borbi i nacionalnom oslobođenju otadžbine do poslednjeg daha.

Sećaćemo se dr Nadžibulaha i generala Ahmadzaija zauvek kao besmrtnih revolucionara i mučenika naše borbe, zajedno sa revolucionarima poput Džejmsa Konolija, Emilijana Zapate, Roze Luksemburg, Karla Libknehta, Bagata Singa, Ernsta Telmana, Ernesta Če Gevare, Nikolaja Čaušeskua i Moamera Gadafija.