Politička kultura SAD-a je opterećena fenomenom poznatim kao “američka izuzetnost”. Ovo je aktivno uverenje da su SAD nacija sa moralnim kvalitetima i atributima koje nema nijedna druga. Podstaknuti ovim naduvenim osećajem samopoštovanja, SAD se predstavljaju kao globalna sila pravde i pravednosti. Oni tvrde da je to antikolonijalna, antiimperijalistička zemlja koja podržava volju svih naroda da budu slobodni u ime “demokratije i ljudskih prava“. Svaki geopolitički protivnik i rival sa kojim se suočavaju se predstavlja kao pretnja vrednostima i herojstvima koje SAD neguje i time se pojednostavljuju globalni politički tokovi na fantazijske bitke između dobra i zla.

Međutim, ovo predstavljanje Sjedinjenih Država nije samo činjenično pogrešno, već je i čin grotesknog istorijskog revizionizma koji opovrgava iskrenu debatu o poreklu zemlje, njenim motivacijama i usponu ka velesili. Amerika tvrdi da je njena revolucija protiv Britanskog carstva mandat njenog nastojanja za slobodom, antikolonijalizmom i demokratijom u celom svetu, ali to zamagljuje empirijsku stvarnost da su SAD buržoaska doseljenička država koja je do izražaja došla genocidom, ekspanzionizmom i ekstremnom agresijom, prepravljajući istoriju dok savladavaju svoje geopolitičke protivnike kako bi sebe predstavili kao silu dobra u svetu.

Amerika je buržoaska demokratija iz udžbenika. To je država koja, iako ima spoljnu ljusku demokratije, ima političke aranžmane koji su u praksi osmišljeni da zaštite interese njenih vladajućih klasa. SAD je osnovala grupa ekspanzionističkih kapitalističkih zemljoposednika koji su imali ekonomske pritužbe protiv britanske krune kroz njenu kolonijalnu politiku oporezivanja. Američka revolucija je kasnije bila “buržoaska revolucija”, kojom su vlasničke klase akumulirale veću moć, sa ciljem uklanjanja uticaja monarhije kako bi proširile svoje interese i preuzele političku kontrolu. U suštini, američko viđenje “samoopredeljenja“ je ono koje se zasniva na ideologiji “klasične slobode“. Ovo ne uzima u obzir faktor ekonomske eksploatacije i dominacije koji je pravi kvantifikator imperijalizma.

Etiketa da su SAD “antikolonijalna država” je posledično pogrešna. Bolji opis je antimonarhistička, kolonijalna doseljenička država. Jednom kada su dobili nezavisnost, SAD su postale ekspanzionističke, postepeno oduzimajući zemlju domorodačkim Amerikancima, dok su se snažno kretale prema zapadu, s ciljem da ujedine istočnu i zapadnu obalu pod nečim što je bilo poznato kao “Manifest sudbine”. Ovo je uključivalo niz ratova protiv geopolitičkih rivala poput Meksika i Španije, od kojih su silom anektirali sve veće teritorije poput Kalifornije, Teksasa, pa čak i Filipina u Aziji. Zemlja je takođe izgrađena na ropstvu tokom prvih 60-ak godina svog postojanja, pokazujući da nije imala posvećenost univerzalnim pravima i jednakostima koliko i ekonomskim interesima buržoazije.

Kako i odakle je došlo do ovog lažnog prikazivanja istorije? Američki osećaj izuzetnosti je priča koja se vremenom razvijala u odnosu na geopolitičke i istorijske događaje, za razliku od konzistentnosti sa početka. SAD su mogle da iskoriste pobede nad svojim prvenstveno geopolitičkim konkurentima i protivnicima kako bi legitimisale svoju ideologiju i položaj na međunarodnom planu, uključujući nacističku Nemačku, Japansko carstvo i Sovjetski Savez. Pobedivši u Drugom svetskom ratu, koji je zapravo predstavljao geopolitičko nadmetanje između statusa kvo i revizionističkih imperija, SAD su stvorile mit da takva “pobeda” znači da su oni “dobri momci” istorije, delujući u interesu svih ljudi, pa stoga nijedan njihov raniji zločin više nije bio relevantan. Ovo je osobina koju dele i njene sestrinske zemlje “Anglosfere”, uključujući Britaniju, Kanadu, Australiju i Novi Zeland.

U ovom slučaju, SAD su same sebe preoblikovale iz istorijskog položaja kolonijalne, ekspanzionističke genocidne doseljeničke države, u pravednu naciju koja se zalaže za slobodu, demokratiju i slobodu svih i sa uvek dobrim namerama, zasnovanim na sopstvenim istorijskim premisama “protivljenja” kolonijalizmu. Ovo predstavljanje izuzetnosti od tada se primenjuje na svaku geopolitičku borbu sa kojom se Amerika ikada suočila, i koristi se za raspirivanje bujne histerije među sopstvenim stanovništvom kako bi se pojačao osećaj “pretnje” “američkim vrednostima” i opravdali dalji ratovi i agresije po svetu. Ali nikada ne bismo trebali zaboraviti činjeničnu stvarnost istorije i gledati u SAD kao na ono šta je zapravo, za razliku od onoga za šta se oni sami predstavljaju.

Džejms Smit
Prevod originalnog teksta – Princip Info