Navršava se 187 godina od smrti Simona Bolivara Oslobodioca, revolucionara i vođe potlačenih naroda Latinske Amerike, od kojih mnogi još uvek sanjaju san o slobodi.

Veliki srpski pisac Ivo Andrić, i sam pokretač revolucionarnih zbivanja, bio je fasciniran  Bolivarovim delom i njegovom vizijom budućnosti: “Simon Bolivar je jedan od onih čiji put ide visoko i svetli nadaleko, a čije  gašenje, naglo, liči na pad komete.” A ta kometa je i svojim padom uzdrmala kontinent, ne umanjivši strah španskih osvajača koji su govorili  da je Bolivar najopasniji kada je pobeđen.

Oslobodivši deset miliona duša na teritoriji od sedam i po miliona kvadratnih kilometara, on je nastupio sa jasnim političkim programom u čijim temeljima je socijalna pravda, jednakost, jubav prema domovini i pre svega jedinstvo naroda. Stubovi Bolivarske republike su moral i prosvećenje – reči izgnane iz svih političkih programa promovisanih kao globalni model za 21. vek.

Omamljeno mantrom o „ljudskim pravima“ čovečanstvo danas baulja u postideološkoj magli, oslobođeno balasta dužnosti i žrtvovanja. Predvođenu „lajf koučima“ što sugerišu individualizam kao vrhunski domet ljudske slobode i put ka „sreći“, generaciju viđenu za odstrel u 21. veku  podvrgavaju egzorcističkim ritualima isterivanja svih humanističkih pojmova, uključujući patriotizam i spremnost na odricanje zarad kolektivne dobrobiti.

Nijedna revolucija nije ostavila trag ukoliko nije inspirisana i predvođena pesnicima, o čemu svedoči i uloga velikog pesnika Hose Martija, koji kaže da je „poezija potrebnija narodu nego industrija“. Ovaj veliki stvaralac, Apostol nacije, za svoje idole je odabrao trojicu heroja: Bolivara, San Martina i Idalga, rekavši: „ Na svetu mora biti dostojanstva i lepote, kao što mora biti i svetlosti. Kad je mnogo ljudi bez dostojanstva, mora biti i onih koji u sebi nose dostojanstvo za više ljudi.“ Marti je poginuo u odbrani zemlje onako kako je u svojim stihovima zaželeo „licem okrenutim Suncu“.

Simon Bolivar je – i kao pobednik i kao „poražen“ – ostao svetionik naprednog čovečanstva,  a  poruke njegovog govora u Angosturi prenose se kroz prostor i vreme, od kubanskih revolucionara do Huga Čaveza i plejade lidera iz Latinske Amerike što nastavljaju borbu protiv globalnog imperijalizma.

Podsetimo se govora Huga Čaveza u UN – 25. septembra 2009. – kojim upozorava na snagu Revolucije koja traje: „ Revolucija je u Južnoj Americi, revolucija je u Latinskoj Americi, revolucija je na Karibima…to je revolucija koja prevazilazi ideološko, to je čak jedna geografska, geopolitička revolucija. To je revolucija vremena, istorijska, ima veoma duboke korene. To je moralna, duhovna, potpuna revolucija. To je velika, veličanstvena revolucija i nastaviće da raste kako budu prolazile godine.“

 

Beograd 14. decebar 2017
PREDSEDNIK IO MOČ: Ratko Krsmanović