EFF: “Ne oplakujemo Elizabetinu smrt!”

Prenosimo u celosti saopštenje južnoafričke organizacije EFF (“Borci za ekonomsku slobodu”) povodom smrti britanske kraljice Elizabete II¹:

Organizacija EFF registrovala je smrt Elizabete Aleksandre Meri Vindzor, kraljice Ujedinjenog Kraljevstva i ceremonijalnog šefa države nekoliko zemalja koje je Ujedinjeno Kraljevstvo kolonizovalo. Elizabeta se popela na tron 1952. godine, vladala je 70 godina kao šef institucije izgrađene i održavane zahvaljujući brutalnom nasleđu dehumanizacije miliona ljudi širom sveta.

Ne oplakujemo Elizabetinu smrt, jer je za nas njena smrt podsetnik veoma tragičnog perioda u ovoj zemlji i istoriji Afrike. Britanija je, pod vođstvom kraljevske porodice, preuzela kontrolu nad ovom teritorijom koja će postati Južna Afrika 1795. od Batavske kontrole, i preuzela je trajnu kontrolu nad teritorijom 1806. godine. Od tog trenutka pa nadalje, starosedeoci ove zemlje nikada nisu poznavali mir, niti su ikada uživali u plodovima bogatstva ove zemlje, bogatstava koja su se koristila i koriste se za bogaćenje britanske kraljevske porodice i njima sličnih kolonizatora.

Od 1811. kada je ser Džon Kredok objavio rat protiv Amakshosa u Zuurveldu u onome što je sada poznato kao Istočni Kejp sve od 1906. godine kada su Britanci ugušili pobunu Bambatea, naša interakcija sa Britanijom pod vođstvom britanske kraljevske porodice puna je bola i patnje, smrti i lišenja imovine, i dehumanizacije afričkog naroda. Sećamo se kako je Nkele umro posle petog pograničnog rata, kako je kralj Hintsa ubijen kao pas 11. maja 1835. tokom šestog pograničnog rata, i kako je njegovo telo osakaćeno, a glava odneta u Britaniju kao trofej.

I britanska kraljevska porodica je odobrila postupke Sesila Džona Rhodes, koji je opljačkao ovu zemlju, Zimbabve i Zambiju. To su bili Britanci i kraljevska porodica koja je imala koristi od brutalnog sakaćenja naroda Kenije čiji je hrabri otpor britanskom kolonijalizmu izazvao podle odgovore Britanije. U Keniji, Britanija je izgradila koncentracione logore i tako nehumanom brutalnošću ugušila pobunu Mau Maua, ubivši Dedana Kimatija 18. februara 1957, dok je Elizabeta već bila kraljica.

Ova porodica je opljačkala Indiju preko Istočnoindijske kompanije, preuzela je kontrolu i ugnjetavali su narode Karibskih ostrva. Njihova žeđ za bogatstvom dovela je do gladi zbog koje su milioni ljudi umrli u Bengalu, a njihov rasizam je izvršio genocidu nad starosedeocima u Australiji.

Elizabeta Vindzor, tokom svog života, nikada nije priznala ove zločine Britanije i njene porodice koje su počinili širom sveta. U stvari, ona je bila ponosni nosilac zastave ovih zverstava jer je tokom njene vladavine kada je narod Jemena ustao da protestuje protiv britanskog kolonijalizma 1963. godine, Elizabet naredila brutalno suzbijanje tog ustanka.

Tokom svoje 70-godišnje vladavine kao kraljice, nikada nije priznala zločine koje je njena porodica nanela domorocima koje je Britanija napala i uništila širom sveta. Ona je dobrovoljno imala koristi od bogatstva koje je stečeno eksploatacijom i ubistvima miliona ljudi širom sveta. Britanska kraljevska porodica stoji na ramenima miliona robova koji su otpremljeni sa kontinenta da služe interesima rasističkog belog kapitala i kapitalističke akumulacije, u čijem središtu se nalazi britanska kraljevska porodica.

Ako zaista postoji život i pravda posle smrti, neka Elizabeta i njeni preci dobiju ono što zaslužuju.